Idea

Zapraszamy na festiwal Sanatorium Dźwięku do Sokołowska 16-18 sierpnia 2019!

Sanatorium Dźwięku to festiwal poświęcony eksperymentalnej muzyce współczesnej oraz szeroko rozumianej sztuce dźwięku. Jego głównym celem jest przedstawienie możliwie najszerszego spektrum zjawisk związanych z rozwojem form muzycznych w XX i XXI wieku. Dotychczas pokazaliśmy realizacje około 120 artystów z całego świata, wiele z nich powstało specjalnie w kontekście miejsca podczas rezydencji artystycznych w Sokołowsku.

Festiwal Sanatorium Dźwięku to nie tylko koncerty, ale również szereg realizacji z pogranicza sztuki dźwięku, performance oraz projekty tworzone i dedykowane specjalnie temu wydarzeniu. Tworzone są przez muzyków, kompozytorów, twórców interdyscyplinarnych. Festiwal odbywa się w kilku miejscach w Sokołowsku (Kinoteatr Zdrowie, Sala Multimedialna, Park Zdrojowy czy ruiny XIX-wiecznego sanatorium). Nasz festiwal skupia rokrocznie ponad 400 odbiorców z całego świata, odwiedza nas wyjątkowa publiczność, miłośnicy muzyki. Festiwal prowadzą Zuzanna Fogtt i Gerard Lebik we współpracy z Michałem Liberą.

Glissando | Pasiecznik | The Wire | Hyperallergic | Olewnick

Ponadto, Fundacja In Situ otrzymała w 2018 roku nagrodę im. Jerzego Stajudy za swoją działalność na rzecz kultury i sztuki oraz nagrodę Aktivista roku.

FB: @sanatoriumdzwieku

Identyfikacja graficzna: Krzysztof Bielecki

MUSICA SANAE

Organizatorzy: In Situ oraz Phonurgia i N.K. Projekt | Wsparcie: Kulturstiftung des Bundes

Zespół kuratorski: Michał Libera, Domenico Napolitano, Renato Grieco, Giulio Nocera, Andrea Bolognino, Farahnaz Hatam, Colin Hacklander

Określenie ‚Musica Sanae’ brzmieć może nie tylko jak nazwa cyklu wydarzeń, ale i obietnica – obietnica muzyki “zdrowej”; muzyki bezpiecznej, trzeźwej i zrównoważonej, a nawet muzyki, która leczy. Zwłaszcza jeśli ma ona miejsce we wnętrzach sanatoriów i szpitali. Kto wie, może obietnicę uda się spełnić skoro z punktu widzenia dźwięku, różnica między chorobą a zdrowiem sama w sobie jest tak bardzo niejasna.

Od początków nowoczesności muzyka i medycyna tworzą razem dziwne sprzężenie zwrotne. Gruntem, na którym ono zachodzi jest słuchanie – przedmiot badań laryngologicznych jak również pole doświadczania muzyki. Tym, co je łączy w ostatnich wiekach jest, paradoksalnie, fundamentalna niewiara w ucho i jego moce poznawcze jako narzędzia słuchu. „Muszle też nieźle słyszą” napisał w 1836 roku angielski chirurg, John Harrison Curtis zgrabnie podsumowując coś, co wielu jego współczesnych przeczuwało. Jeżeli muszle również słyszą, cóż to takiego jest, co słyszą? Czy słyszą podobnie do nas? A może więcej? Lepiej? Inaczej? I w związku z tym – czy jesteśmy pewni, że słyszymy wszystko, co jest do usłyszenia?

Nie – dziś odpowiedź ta jest jasna. Jednak przez ostatnie setki lat owa wątpliwość przecierała szlaki wielu dociekaniom medycznym, badaniom laryngologicznym, a później także telekomunikacji, reprodukcji dźwięku, inwigilacji oraz podsłuchom, i wreszcie – sound artowi. To właśnie ta wątpliwość stoi za wynalezieniem stetoskopu (Rene Laennec) i zastosowaniem technik perkusyjnych w badaniu krtani (Leopold Auenbruger) – chęć usłyszenia więcej, usłyszenia najdrobniejszego dźwięku, usłyszenia tego, co niesłyszalne, a nawet kompletnie bezgłośne, jak guzy w płucach czy bakterie w krtaniach. Dziś ich dźwięki wypełniają nie tylko szpitale i medyczne jednostki badawcze, ale i sale koncertowe, w których prezentowana jest muzyka wcale nie tylko eksperymentalna.

Z drugiej strony, medycyna rozkwitała przez ostatnie dwieście lat również dzięki rozwojowi wiedzy na temat dźwięku. Wynalazek i popularyzacja kamertonów i tonów prostych szybko doprowadziły do ich powszechnego zastosowania w medycynie. Po pierwsze, stały się one narzędziami terapeutycznymi. Ich wykorzystanie łączy między innymi metody leczenia histerii w słynnym francuskim szpitalu Salpêtrière, z dzisiejszymi praktykami sonopunktury odpowiadającymi na bliżej nieokreślone stresy i napięcia. Po drugie dźwięk szybko okazał się znakomitym narzędziem diagnostycznym, czego ultrasonografia jest tylko najsłynniejszym przykładem.

W trakcie trwania tego wielowiekowego sprzężenia zwrotnego, nasze słuchanie zmieniło się bezpowrotnie. Słyszymy więcej, mamy narzędzia i technologie, które robią to za nas. Rozwinęliśmy nowe umiejętności, a także zmobilizowaliśmy inne części ciała do rozszerzenia tego jak słuchamy. Umiemy też dokonywać translacji dźwięku na inne media, możemy nawet udźwiękawiać byty zasadniczo nieme, a tylko drgające. Koniec końców wydaje się, że im więcej słyszymy, tym więcej pozostaje do usłyszenia. Czy wręcz – im więcej słyszymy tym większy staje się obszar tego, co niesłyszane. Niesłyszane, nieznane i tajemnicze, a jednak potencjalne; być może w przyszłości, pod pewnymi warunkami i przy użyciu nowych technologii – słyszalne. Czyż ta niekończąca się żądza nie jest właśnie najważniejszym schorzeniem psycho-laryngologicznym nowoczesności?

Bardziej niż próbą jego uleczenia, jest Musica Sanae w pierwszej kolejności jego świętem. Dziesiątki muzyków, artystów, badaczy i teoretyków przyjęło zaproszenie do zaprezentowania swoich dociekań w szarej strefie między medycyną a dźwiękiem, nauką a spekulacją, wiarą a mistycyzmem. Niektórzy użyją w tym celu narzędzi medycznych; inni odwołają się do rozmaitych metod terapeutycznych; ukażą choroby z punktu widzenia dźwięku oraz konkretnych pacjentów, którzy z dźwiękiem się borykali; wirusy poddadzą sonifikacji a słynne nowoczesne halucynacje – odtworzeniu. A to wszystko w rzadko dostępnych miejscach związanych z historią medycyny.

Rezerwacje

Więcej informacji: sanatoriumdzwieku@gmail.com

Akredytacje :

Pobierz : FORMULARZ AKREDYTACYJNY DLA MEDIÓW

Artyści

Program

Piątek, 16 sierpnia

16.00 Les énérves – „Stultifera navis” inspirowane „Statkiem głupców” Sebastiana Brenta * | Sanatorium (wieża) – otwarcie

16.20 Lucio Capece – instalacja inspirowana sonopunkturą * | Sanatorium (klatka schodowa) – otwarcie, performens

16.40 Gerard Lebik – instalacja na instrumenty medyczne | Sanatorium (I piętro) – otwarcie, performens

17.00 Olivier Di Placido – autopsja (na gitarę) | Fontanna przed Sanatorium – koncert

18.00 Michał Libera o związkach muzyki i medycyny | Fontanna przed Sanatorium – wykład

19.00 Luciano Chessa – „Inneschi” – audiowizualna instalacja dźwiękowa na aparaty słuchowe, instrumenty medyczne, dzwonki mosiężne i megafon | Sanatorium (główne wejście) – otwarcie, wykład, performens *

21.00 Peter Ablinger – „Regenstück (1-6)”, wyk. Riccardo La Foresta, kNN, Tony Di Napoli, Giulio Nocera, Francesco Toninelli, _SEC ** | Sanatorium (sala czarna)

22.00 Rashad Becker – utwór o psychologii i psychoterapii jako społecznych syntezatorach skomponowany na podstawie danych z archiwów Sozialistischen Patientenkollektif * | Kino

23.00 Radio Kapitał, after party | Multimedia

Nymphaeum – źródło uzdrawiającej wody | Park – Pawilon Flüggego

Sobota, 17 sierpnia

Nieokreślone godziny, nieokreślone lokalizacje – Peter Ablinger – „Weiss/Weisslisch 11e”

12.00 – 14.00 oraz 15.00 – 18.00 Phonoscopie – masaże dźwiękowe (2 osoby co 12 minut) | Pralnia

14.00 – 22.00 Les énérves – „Stultifera navis” inspirowane „Statkiem głupców” Sebastiana Brenta * | Sanatorium (wieża)

14.00 – 22.00 Lucio Capece – instalacja inspirowana sonopunkturą * | Sanatorium (klatka schodowa)

14.00 – 22.00 Gerard Lebik – instalacja na instrumenty medyczne | Sanatorium (I piętro)

14.00 – (do wyczerpania baterii) Luciano Chessa – „Inneschi” – instalacja dźwiękowa na aparaty słuchowe, instrumenty medyczne, dzwonki mosiężne i megafon * | Sanatorium (główne wejście)

14.00 – 16.00 Biuro Dźwięku Katowice – prezentacja kwadrofoniczna| Park

16.00 Peter Ablinger – performens „Circle” | Fontanna przed Sanatorium

16.25 Oficyna wydawnicza Sanatorium Dźwięku – oficjalne otwarcie Multimedia

16.30 Erik Bünger – „Aglossostomography” – performens wykładowy o tym jak mówić bez języka * | Multimedia

17.00 – 19.30 Testcard – „The Dream Machine Project” – instalacja performatywna na fale mózgowe i biofeedback ** | Sanatorium (sala czarna)

17.30 Michał Libera, Barbara Kinga Majewska & Tony Di Napoli – „Pigtwitch”, tableau vivant o leczeniu histerii dźwiękiem w szpitalu Salpêtrière */*** | Biały Orzeł

19.30 Anthony Pateras – „Pseudacusis” – kompozycja na septet elektroakustyczny i halucynacje dźwiękowe, wyk. Tiziana Bertoncini (skrzypce), Lucio Capece (klarnet basowy), Riccardo La Foresta (perkusja), Gerard Lebik (saksofon), Mike Majkowski (kontrabas), Chiara Mallozzi (wiolonczela), Anthony Pateras (live mix) * | Kino

20.30 Michał Libera, Barbara Kinga Majewska & Tony Di Napoli – „Pigtwitch”, tableau vivant o leczeniu histerii dźwiękiem w szpitalu Salpêtrière */*** | Biały Orzeł

21.00 Carl Michael von Hausswolff – kompozycja na podstawie sonifikacji łańcucha DNA wirusa HIV * | Kino

21.45 Seppo Renvall & Aspec(t) – „Napoli Film” ** | Kino

22.30 Felicia Atkinson – „Hedera Helix”, kompozycja elektroakustyczna o roślinach, leczeniu, architekturze i ruinach * | Sanatorium (sala czerwona)

23.30 Dunno BBW – after party | Multimedia

Niedziela, 18 sierpnia

Nieokreślone godziny, nieokreślone lokalizacje – Peter Ablinger – „Weiss/Weisslisch 11e”

12.00 – 14.00 oraz 15.00 – 18.00 Phonoscopie – masaże dźwiękowe (2 osoby co 12 minut) | Pralnia

14.00 – 22.00 Les énérves – „Stultifera navis” inspirowane „Statkiem głupców” Sebastiana Brenta * | Sanatorium (wieża)

14.00 – 22.00 Lucio Capece – instalacja inspirowana sonopunkturą * | Sanatorium (klatka schodowa)

14.00 – 22.00 Gerard Lebik – instalacja na instrumenty medyczne | Sanatorium (I piętro)

14.00 – 16.00 Biuro Dźwięku Katowice – prezentacja kwadrofoniczna| Park

17.00 M. della Morte – performens o bezpłodności * | Sanatorium (klatka schodowa)

18.00 Rudolf Eb.er – studia z zakresu psychoaktywnej akustyki i halucynacji wywołanych hałasem * | Kinoteatr

19.00 Tiziana Bertoncini – „Nero Lento” – performens dźwiękowy na temat psychozy ** | Sanatorium (czarna sala)

20.30 Hatam / Hacklander – performens audiowizualny o konstruktach zdrowia psychicznego i relacjach władzy, które je produkują i uzasadniają * | Kino

22.00 Audrey Chen – koncert zamknięcia | Sanatorium (czerwona sala)

* zamówienie Musica Sanae

** polska premiera

*** wydarzenia specjalne, liczba miejsc ograniczona, zapisy: Phonoscopie | Michał Libera, Barbara Kinga Majewska & Tony Di Napoli – „Pigtwitch”, tableau vivant o leczeniu histerii dźwiękiem w szpitalu Salpêtrière